Serbski Chór Bizantyjski im. Mojsieja Petrowicza został założony w roku 1996 i od tego czasy szybko stał się symbolem tradycji muzycznych Serbii. Organizacyjnie chór podlega Towarzystwu Krzewienia Dziedzictwa Muzycznego jako jedna z jego sekcji. Nazwa chóru odnosi się do Mojsieja Petrowicza założyciela pierwszej szkoły śpiewu w Belgradzie na początku XIX wieku. Zadaniem chóru jest odnajdywanie, ocalanie i prezentacja autentycznej tradycyjnej muzyki starocerkiewnej Serbii i Bizancjum. Serbski Chór Bizantyjski im. Mojsieja Petrowicza jest pierwszym takim chórem w Serbii. Ale członkowie chóru nie tylko interesują się muzyką kościelną. Towarzystwo pielęgnuje także niemal zapomnianą tradycyjną muzykę ludową – Chalgia. Muzycy z zespołu znanego pod nazwą Chalgia Mojsieja Petrowicza (oficjalna nazwa Belgradzka Chalgia) grają na autentycznych instrumentach używanych na zurbanizowanych wschodnich obszarach śródziemnomorskich, do których przynależą kulturowo. Zespół jest czołowym przedstawicielem stylu bizantyjskiego w muzyce. Od wielu już lat uczestniczy w najważniejszych wydarzeniach muzycznych Europy – od Grecji do Finlandii i od Hiszpanii do Rosji. Regularnie występuje w Wielkiej Sali Filharmonii w St. Petersburgu, gdzie uzyskał zaszczytny tytuł „Ulubieńca publiczności petersburskiej”. Nikola Popmihajlov - dyrygent i założyciel chóru, urodził się w Belgradzie w 1968 roku. Studiował muzykę bizantyjską w Narodowym Konserwatorium w Atenach w klasie profesora Michaela S. Makris’a. Nicola Popmihajlov jest członkiem Serbskiego Towarzystwa Muzyki Dawnej, a także pedagogiem w Wokalnej Szkole Psalmów im. Mojsieja Petrowicza w Belgradzie. W latach 2003 – 2008 był honorowym wykładowcą na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Belgradzkiego, a także nauczycielem w licznych klasztorach i parafiach serbskich. Jest autorem pierwszego podręcznika muzyki bizantyjskiej w języku serbskim “Vodic za pojce kroz savremenu neumsku notaciju”, Belgrad 2007, a także popularnego śpiewnika dla studentów teologii „Osmoglasnik, Staro srpsko crkveno pojanje”, Belgrad 2011.